علی را قدر پیغمبر شناسد

که هر که خویش را بهتر شناسد

 حضرت پیامبر (ص) گاهی که نزد زینب بنت حجش (یکی از همسرانش) می رفت زینب آن حضرت را نگاه می داشت و از عسلی که تهیه کرده بود ، خدمت ایشان می آورد . خبر به گوش «عایشه» رسید و بر او گران آمد و با «حفصه» یکی دیگر از همسران پیامبر (ص) قرار گذاشت که هر وقت پیامبر(ص) نزد یکی از آن ها رفت ، فورآ بگویند آیا در خانه زینب صمغ «مغافیر» خورده ای ؟ (مغافیر) صمغی بود که از درخت عرفط تراوش می شد و بوی نامناسبی داشت و چون پیامبر اکرم(ص) مقید بود هرگز بوی نامناسبی از دهان یا لباسش استشمام نشود با این کار می خواستند آن حضرت را از خوردن عسل در خانه زینب منصرف کنند .

روایت است که روزی پیامبر (ص) نزد «حفصه» آمد حفصه آن سخن را بر زبان آورد . 

حضرت فرمود : من «مغافیر» نخورده ام ، بلکه عسلی نزد زینب بنت حجش خوردم و سوگند یاد می کنم که دیگر از آن عسل نخورم  ، نکند زنبور آن عسل روی گیاه نامناسبی و احتمالآ مغافیر نشسته باشد ، اما این سخن را به کسی مگو ، مبادا به گوش مردم برسد و بگویند چرا پیامبر غذای حلالی را بر خود حرام کرده ؟ یا از کار من در این مورد یا موارد مشابه آن تبعیت کنند ، یا به گوش زینب برسد و او دل شکسته شود . بعدها آن راز افشا و معلوم شد اصل قضیه توطئه ای بوده است و چون پیامبر (ص) سخت ناراحت شد ، آیات یک تا شش سوره تحریم برایشان نازل شد . 

نوشته : استاد محقق آیت ا... مکارم شیرازی

ابان از سلیم بن قیس نقل میکند : از سلمان فارسی شنیدم که می گفت : علی (ع) دری است که خداوند آنرا باز کرده است هر که داخل آن شود مومن ، و کسی که از آن خارج شود کافر می شود .

پیمان بستند ، اما چه پیمانی ؟

و بعد ...

پیمان شکستند ، چه پیمان شکستنی ! ...

شور کردند ، چه شور کردنی !...

و کجا اگر آن نامردان با هم عهد مخالفت نمی بستند ، 

امروز جرِآت می کردند مرقد مطهر دو فرزندش را اینگونه بی حرمتی کنند ؟!

وای بر آن اولین دستی که به دروغ با علی (علیه السلام ) بیعت کرد .

وای بر آن چشمی که به کینه به علی (علیه السلام ) نگاه کرد .

و وای بر آنکه ...

راه را به بیراهه کشاند .

و آیا ما در این امر مقصر نیستیم ؟!

بردند به میزان عمل سنجیدند

بیش از همه کس گناه من بود ولی

آن را به محبت علی بخشیدند

خورشید چراغکی ز رخسار علی ست

مه نقطه ی کوچکی ز پرگار علی ست

هر کس که فرستد به محمد صلوات

همسایه ی دیوار به دیوار علی ست

مدح علی و آل علی بر زبان ماست

گویا زبان برای همین در دهان ماست

روز محشر پرسید ز من رب جلی

گفت تو غرق گناهی ؟ گفتمش یا رب بلی

گفت پس چرا آتش نمی گیرد چرا جسم و تنت

گفتمش چون حک نمودم روی قلبم یا علی

اگر خلق عالم علی را می شناختند ، دوستش می داشتند و اگر خلق عالم علی را دوست می داشتند جهنم خلق نمی شد .